Ilk düşüş… düşündükçe hala kalbim sıkışıyor… aslında uzun zaman oldu yazmayalı… Batu şu anda tam 6 aylık 2 haftalık.. bayağı bir büyüdü 8 kilo oldu ilk hastalığını geçirdi (nezle ve bronşit), ilk bayramını geçirdi, ilk kahkahasını attı, yarı katı gıdalara geçti, ve dadada bıbıbıbı konuşmaya başladı… aklımda aslında bunların hepsini tek tek yazmak vardı fakat zaman o kadar çabuk ilerliyor ve ben onu bir türlü yakalayıp durduramıyorum :)
Evet ilk düşüşü… evdeydim sabah kalktık ve bayağı bir yatakta oynadık… onunla yatakta oynamak bu kadar mı zevkli ama en zevklisi o oynarken kafasını arkaya attığı anda açıkta kalan gıdığın öpmek :) neyse oyunumuzdan sonra ben çamaşır yıkayayım dedim.. çamaşırları aldım Batu’yu özellikle yatağın ortasına aldım ve çamaşırı koymak icin banyoya gectim… Batu’nun seslerini duyuyordum keyfili keyfili mırıldanıyordu ama sonra birden sesi kesildi ve gümm diye bir düşme sesi duyuldu… o anki şokumu aklımdan geçenleri anlatamam… birden durdum ve bekledim Batu’nun sesini bekledim, herhalde ya bir yada iki saniye geçmiştir ki bu saniyeler bana bir ömür gibi geldi birden ağlamasını duydum… ve anladım ki Batu yataktan düştü. Elim ayağım boşaldı ve birden korkudan titremeye başladım koştum onu yerden kaldırdım ve hemen sarıldım şaka gibi 10 saniye sonra ağlaması gecti ama benim titremem geçmemişti.. hemen Afşin’i (doktorumuzu) aradım ve neler olduğunu anlattım bana elini kolunu hareket ettirip ettiremediğini sordu ki hareket ettirebiliyordu şükürler olsun.. dedi ki biraz bekle yatır uyutmaya çalış eger kusarak uyanırsa sorun vardır ama gülerek uyanırsa geçmiş olsun derim dedi… bunu derken bile Batu bana gülümsüyordu… biraz sakin bir şekilde oturduk Batu’yla sonra yatırdım ve yarım saat uyumasını seyrettim.. uyandığında hala gülümsüyor keyif çığlıkları atıyordu… bu toplamda bir saat galiba benim ömrümün yarısını aldı :) ama şansımıza ilk düşüşü acısız ve yarasız atlattık.. umarım Batu’cum tüm düşüşlerin kısa ve acısız sürer ve hemen tekrar gülümsemeye başlarsın… seni seviyorum oğlum…
