5W6D

ultrasonumda yazan tarih...bebek şu anda 5 hafta 6 günlük... bugün hamileliği öğrendikten sonraki ilk randevum vardı... randevu denemez aslında ablama gittim... biraz stresliydim çünkü kendimi hiç hamile gibi hissetmiyordum.. yani ne bulantım vardı ne aşermem... hiçbir tipik tepki bende yoktu... göğüslerimin pamela andersona a yakınlaşması ve öğleden sonraki gaz şişmelerim dışında... öncelikle karnımdan bakmaya çalıştık, görmeye çalıştık ama idrar kesem dolu olmadığı için vajinal muayne oldum ve ablam "işte burda işte burdaaaa" diye sevinçle bana küçüçük ama gerçekten mercimek tanesinden bile küçük bir nokta gösterdi... bak kalbi atıyor dedi ama ne yazık ki ne ben ne de Suat hiçbirşey anlayamadı... neyse rutin bir şeklide resim çekildi bana verildi kilom soruldu (neyseki diyetisyene başladım) tansiyonum ölçüldü ve kan alımına laboratuvara gönderildim... nasıl mı hissediyorum?? bilmiyorum... hala içimde minik bir hayatın başladığına inanamıyorum... hala minik bir kalbin içimde attığını anlayamıyorum, hissedemiyorum... ama mutluyum... bugün hayatımın en güzel günlerinden birisi aslında.... Suat'ın iş durumu benim minik bebeğin kalbi herşey çok güzel geldi ve huzurluyum... en önemlisi bu :)

south park sevenlere

south park a bayılırım.. eskiden cnbc-e de gösteriyorlardı hala var mı emin değilim... ama mizah anlayışı bence mükemmel... amerikalıların kendileri ile dalga geçebilmeleri muhteşem... bu linkte kendinizi south park karakteri yapabilir, isterseniz prenses ya da seri katil bile olabilirsiniz... ben bayıldım... http://www.sp-studio.de/

miacaba?

evet gerçekten "mi acaba?" doğrulandı ve "evet öyle" denildi...
ben 30 yaş üstü, o 40 yaş üstü, "eh hadi artık çalışmalara başlasak mı" derken "acaba kaç ay sonra hamile kalırım" diye hesaplarken, bu günde aksiyon olmalı yok şu günde olmalı diye dalga geçereken adetim gecikmeden mi acaba derken öğrendik...
en baştan başlayayım... son adet tarih(ler)imi internette bulduğum bir hesaplama takvimine girdim (http://gebelik.org/dosyalar/fertilitecalc.html)... bahsedilen günlerde günaşırı eğlendik... ve sonra beklemeye başladık... nette okuduklarımdan 30 yaş üstü kadınların ilk ayda hamile kalma şansı %20 olduğunu öğrendiğimde rahatladım mı üzüldüm mü bilemedim... ama bekliyordum... ne olacak tutturduk mu tutturmadık mı merak ediyordum... hem korkuyorum hem de meraktan ölüyordum... adet gününe yaklaştıkca karnım ağrıyor ne zaman acaba hastalanacağım diye bekliyordum... ha geldi ha gelecek diye zaman geçerken adet günüm geldi ama adetim gelmedi... test yapsam mı diye düşündüm... ablamı aradım (şansıma ablam jinekoloğum) ve acaba idrar testi yapsam mı diye sordum... bana o testlerin adet gecikmesi olmadan pozitif çıkmayacağını boşuna uğraşmamam, gidip bir kan testi yaptırmam gerektiğini söyledi... her zamanki gibi olur peki deyip bir eczaneye koşup test yaptım.. tabii ki (ablam her zaman haklıdır :)) negatif cıktı ve eşime "negatifmiş ne yapalım gelecek aya" diye üzücü haberi verdim...adet gününden 1 gün sonra acaba kan testi de yapsam mı diye düşünmeye başladım... çok komikti her 5 dakikada bir eşimi arayıp ben kan vereceğim deyip 5 dakika sonra birkaç gün daha bekleyelim diye fikir değiştirip durdum... sonunda onun da sabrını taşırdıktan sonra ok ne yapalım deyip kan vermeye gittim... içim bir garipti.. hem öğrenmek istiyordum pozitif mi negatif mi diye, hem de daha hastalanmamanın verdiği ümidi de yok etmek istemiyordum... sonunda verdim kanımı... tabii vermek de bir dert oldu çünkü damarlarımı bulmakta zorlanan hemşire ikinci girişinde alabildi... bana 1,5 saat sonra arayıp öğrenebilirsiniz denildiğinde acaba orada başlarında mı beklesem ve "hadi hadi daha çabuuuk" diye bağırsam mı yoksa dışarı çıkıp eşimle buluşup ona gerginliğimi yansıtsam mı diye çok düşündüm.. sonunda eşimde karar kıldım ve güzel bir restorana gidip beklemeye karar verdik... dedik "ya avunacağız yada kutlayacağız"... beklerken ablam geldi aklıma onu da arayayım dedim buralardaysa o da bana katılsın istedim ve şansıma civardaymış çağırdım geldi ve bekledik... sonunda 1 saat geçmişti ama ben dayanamıyordum ve aradım... laboratuvarı bağladılar ismimi söyledim ve karşı taraf "evet pozitif sonuç" dedi... ablam bana bakıyor eşim gözlerini yere dikmiş bekliyordu... "öyle mi?" dedim ve teli kapatıp ağlamaya başladım... ablam "olsun sorun değil daha çok vakit var önünüzde" diye beni avuturken "hamileymişim" kelimesi ağzımdan dökülüverdi... artık siz düşünün tantanayı... ablam bağırmaya başladı eşim gülmeye başladı herkes bir şok içinde ne yapacağını şaşırdı... bir hesaplama, eğlenme, bekleme, gerginlik ve sevinç hikayesi de böylelikle bitti diyemiyorum başlamış oldu...