Demonstratif kişilik göstergesi

Başlığı okuyunca ben de "Amanın bu nasıl bir ciddiyettir" dedim ama başka bir cümle aklıma gelmiyor yaptıklarını düşündükce :)

Şu sıralar canım biraz sıkkın. Teyzen, yani ablam, hastanede yatıyor ve ben öğlenleri çıkıp onun yanına gidiyorum. Hem kendime hem sana pek zaman ayıramıyorum bu sebeple ama haftasonu bunu telafi edeceğim.

Neyse teyzenin durumu yüzünden benim tabii ki canım biraz sıkkın, ve biraz da gerginim. Geçen gece eve döndüğümde babanla konuşurken biraz hararetlenmeye başladı konuşma. Kavga diyemem saçma bir olaydı, sesler bile yükselmedi, ama gerginlik oluşmaya başlamıştı. Ve sen yapacağını yaptın ve 21 aylık olarak kişiliğini ilk defa bu kadar demonstratif bir şekilde bize gösterip kulaklarını ellerine kapayıp başını sallamaya başlayıp naninaninaninani diye bağırarak kendi kendine şarkı söylemey başladın. Tabii biz babayla şok :) O anda bize "sizi duymak istemiyorum" "ne konuşacaksanız ya doğru dürüst konuşun ya da yanımda konuşmayın" mesajı verdin bu yaşında bizi hizaya getirdin ve biz babanla hata yaptığımızı anlayıp hemen sarıldık birbirimize. Hemen ben babanı öptüm öptüm sonra "gel Batucuğum seni de öpeyim" dedim ve seni de öptüm öptüm.
Şaşırdım ve asında çok çok gururlandım. Neden mi çünkü bu yaşta kendini dış etkenlerden korudun (dış etkenler bizim babanla sürtüşmemiz oluyor :)) çünkü bize doğruyu gösterdin ve kişiliğinin aslında ne kadar sağlam temellere oturmaya başladığını gösterdin. Seninle inanılmaz gurur duydum. Biliyorum ömür boyu hep negtaifliklerle karşılaşacaksın ama en azından kendini korumayı öğrenmeye başladın bile şimdiden, içimi rahatlattın.
Birtanemsin....