Sünnet

Aman Tanrım o ne gündü :) herşeye baştan başlayayım... bizim dileğimiz Batu'yu hemen doğduğunda sünnet ettirmekti.. fakat Afşin (doktorumuz) erken doğduğun için izin vermedi.. dedi ki ilk 6 ay geçsin ondan sonra bakarız... biz de bunun üzerine son doktor kontrolünde yani 31 Ekim 2009 Afşin'e sormaya karar verdik yaptıralım mı yaptırmayalım mı diye... sabah gittik muaynemizi olduk sonra bizi cerraha gönderdi... bu arada Suatla cerrahı beklerken ben Afşin'den reçeteleri almadığımı fark edip babana dedim ki "sen burada bekle sıramız geldiğinde göster doktora ne zaman yaptırabiliriz diye sor sadece" dedim ve yukarı çıktım... ben doktoru beklerken baban 5 dakika sonra geldi ve dedi ki biz işleme başladık anestezik kremi sürdük bile 10-15dk sonra oğlumuz sünnet olacak... benim şokumu düşünebiliyor musun? ne benim annemler ne Suat'ın anneleri kimse bilmiyor... ben bile sünnetten 10dakika önce öğrenmişim oğlumun sünnet olacağını :) apar topar acilde bir yere alındık... Batu gayet sakin yatıyor hatta biraz da mayışmış... dedik doktor tamam müdahele odasına alalım... bu zamana kadar herşey iyi gidiyordu... fakat müdahele odasında işleme başlayınca ben ağlamaya başladım... Suat Batu'nun elini tutuyor ve gayet cesur bir şekilde işlemi izliyordu... sonra sen ağlamaya başladın... nasıl bir içten ağlama nasıl bir canının acıdığını gösteren bir aplama... doktor canı acıyamaz her yerini uyuşturdum diyor ama sen ağlıyorsun ben ağlıyorum feci bir can sıkıntısı oldu... sonra birden Suat bana döndü ve yüzünün bembeyaz olduğunu fark ettim... tansiyonu düştü ve bayılma noktasına geldi... doktor da bunu fark edip babana siz bırakın çocuğu yere oturun ve dizlerinizi kendinize çekin dedi... zavallı adam benle mi ilgilensin sünneti mi yapsın yoksa bayıldı bayılacak babaya mı baksın şaşırdı :) neyse Suat yere oturdu ben Batu'nun elini devr aldım ama hiçbir şekilde bakamıyorum bile... doktor da gerildi biz de gerildik ve sen ağlamaya devam ettin... sonunda işlem bittiğinde herkes durumdan nefret etmişti... sen galiba doğduğundan beri bu kadar ağlamamıltın... ben galiba bu kadar üzülmemiştim... ilk 2 gün sana fitil ile ağrı kesici vererek uyumanı sağladık ki ilk günlerde o acıyı hissetmeyesin diye.. zaten sürekli uyudun... evet uyanınca ilk gün biraz ağladın biraz mızmızlık yaptın ama onda bile her zaman cesur ve her zaman sakindin... 3-4 günde geçer dediler ama bence biz teknik bir hata yaptık ve senin tam emeklemeye başlarken yaptırdık bunu... yani sen sürekli göbek üstünde yerde sürünürken nasıl iyileşebilirdin ki... tabii ki 3-4 gün değil ama 1,5 hafta sonra düzeldi herşey ve "Oldu bitti Maşallah" oldu :)
Not1: Cesaret belgen hala odada asılı :) seninle gurur duyuyorum tatlım
Not2:Resim cektirmedik hic çünkü o gün o kadar canım acıdı ki hatırlamak bile istemedim anımsamak bile istemedim