Zaman....

Uzun zaman oldu yazmayalı... hayat o kadar çabuk akıp gidiyor ki... bir yerinden tutayım kaçmasın derken daha da hızlı kaçıyor ve ucunu bile tutamıyorsunuz... bu gün biraz sıkkınım... daha doğrusu mutsuz... yazsam mı buraya diye düşündüm uzun bir süre, bu blogu sana, oğluma, hediye olsun diye yazıyorum ama hep güzel zamanlar, hep neşeli zamanları yazmak iki yüzlülük olur diye düşünüyorum... her evlilikte, her çocuk büyütümünde bir zorluk olur, çıkar karşına, bunları yazmamak bence körlük olur, hayalperestlik olur... şu sıralar canım sıkkın çünkü babanla kavga ediyoruz sürekli... yorulduk galiba... evden, hayattan, koşturmaktan, belki de birbirimizden... sabır kalmadı, ne birbirimize, ne de hayata.... sen de pek yardımcı olmuyorsun şu sıralar bize... sınırları zorluyorsun sürekli, beni zorluyorsun sürekli... bir vurma başladı geçmedi gitti, buna bir de saç çekme katıldı ya da fırlatma... haa kaş çekme vardı onu geçen gün sen kucağımdayken "tatlım canımı acıtıyorsun" dedim ve sen devam edince "bak canım acıyor nasıl acıyor" diye ben senin kaşını çektim ve senin canın yandı... o zaman anladın galiba "canım acıyor" demenin ne olduğunu ve artık kaş çekmiyorsun... ama her bana vurduğunda her bana birşey fırlattığında ben de bunu sana yapamam ki... e ne oluyor... sen ne yaptığının sonucunu görmüyorsun hissetmiyorsun ve devam ediyorsun... dün seninle oynarken hatta oynamayı bırak seni severken sen birden kafama armonikanı attın... kaşımın üstüne patladı ve inanılmaz canım acıdı ve ben hüngür hüngür başladım ağlamaya... "üzülme anne, ağlama anne" diye 2 kere söyledikten sonra içeri salona gittin ve tv seyretmeye başladın... anlam veremedim... veremiyorum zaten... belki de vermemek gerek "cocuktur" diye düşünüp geçmek gerek... ama işte babanla da kavgalı olunca kırgın olunca toparlayamıyorum... şu sıralar ev üstüme geliyor... sen üstüme geliyorsun.. hayat üstüme geliyor... kalkamıyorum altından... çabalıyorum tam su üstüne çıktım diyorum ama yine beni birşeyler suyun atına çekiyor... kendimi çok sorguluyorum, neyi doğru yapıyorum neyi yanlış yapıyorum daha iyi nasıl olabilir diye... çok acımasız oluyorum kendime... şu sıralar hiçbir şeyden mutlu değilim... ne hayattan, ne işten, ne evden, ne de senden... bu seni sevmediğim anlamına gelmiyor, kesinlikle bunu karıştırma, ama ağır geliyor herşey ve ben altından kalkamıyorum... zaman diyorum kendime... sadece zaman....