İlkyardım

Cumartesi günü baban, arkadaşımız Fatoş ve ben evde muhabbet ediyorduk. Sen her zaman ki gibi kucagımda telefonla oynuyordun :) Arada Fatoş'la oynaşıyor arada TV seyrediyor arada da telefonla oyun oynuyordun. Bir ara sen Fatoş'la oynaşırken birden aşka geldin ve kafanı arkaya attın. Ve uzun zamandır babanla ikimizin korktuğu başıma geldi ve kafan burnuma çarptı. Çatırttt diye bir sesten sonra benim gözlerim karardı burnumu tuttum ve kanamasını bekledim. Allah'a şükür birden kanamadı sonradan az birşey kanadı ama sana o acıyı anlatamam. Ben acıdan ağlamaya başlayınca sen de birden ne olduğunu anlamadın ve korktun. Baban koştu bana buz getirdi bir tane de ağrı kesici ama ben burnumun acısından hiçbirşey göremiyordum. Ben buzu koydukca sen daha da korktun ve "annesiii buz kommaaaa" "annesiii ne olduuu" diye ağladın. Neyse biraz sakinleştikten sonra sen yine kucagıma tırmandın "tatlım burnum ufff oldu" dedikten sonra birden "bekle annesi" dedin sonra yine kendi kendine birşeyler mırıldandın ve ışık hızıyla arka odaya doğru koşmaya başladın. Biz tabii ne olduğunu anlamayıp acaba ne dedin diye düşürken sen yine ışık hızıyla koşarak geldin ve elindeki ilk yardım çantasını bana uzattın. Bizim halimizi görmeliydin :) Ben baban Fatoş şok olmuş bir şekilde sana bakarken sen "annesi bant annesi bant" dedin. Burnum uf olduğu için bant takmamı söylüyordun. Tabii o duruma ben acaip duygulandım ve gözlerim doldu :) Sen daha 2 yaşındasın daha ilk yardım çantası neymiş bilemezsin diye düşünüyorum ama sen bunu düşünüp gidip çekmeceden çantayı alıp verdin bana. Bence çok zekisin tatlım ve seninle inanılmaz gurur duyuyorum. Seni ayrıca inanılmaz da seviyorum :)
İyi ki varsın tatlım....

Burnu şişmiş ve hafif morarmış annen :)